Anason kokuyor bıyıklarımın kenarı.
Sigara, izmaritine kadar bitiyor.
Dostlar konuşurken aklım dudaklarına takılıyor.
Hayıflanmıyorum dertte değil ama,
Özlüyorum rakıdan sonra suyumu yudumlarken gizli saklı gözlerini.

Koray AVCI imzasıyla gördüm bu dizeleri Sosyal Medya sayfalarından birinde. Düşündüm bende rakıdan sonra mı özlüyorum diye ama ben her daim özlüyorum.

Mesela sabah uyanıp cüzdanımda fotoğrafını gördüğümde, sonra arabama bindiğimde duyduğum kokuda, kahvaltı almak için durduğum pastahanede sade poğaça gördüğümde. İş yerine gidip kontrol ettiğim maillerde baktığım sosyal medya hesaplarında özlüyorum örneğin. Dışarı çıkıp yaktığım sigaranın her dumanında ve içtiğim her yudum çay da özlüyorum mesela. Bilgisayarımda dosya ararken denk geldiğim fotoğraflarda özlüyorum. İşten çıktığımda evinin olduğu sokaktan geçerken, eve geldiğimde televizyonda gördüğüm dizi de yada onunla bağlantılı olan bir reklam çıktığında gene özlüyorum. Telefonu her elime aldığımda da özlüyorum. Daha az özlemek için yatağa yatıp gözlerimi kapadığımda ve yüzü canlandığında gözümün önünde elimde olmadan yine özlüyorum.

Ben ne sadece rakıdan sonra ne de sadece çay içtiğimde özlüyorum. Ben sadece yanımda olmadığı zamanlarda da değil yanımdayken bile özlüyorum. Yani demem o ki ben günün her saati ve hatta her dakikası, gülüşüyle beni benden alan sesiyle kulaklarımı neşelendiren o kadını özlüyorum…

Can ÇUBUKCUOĞLU
13.12.2015 – 22:13   Beşiktaş / İstanbul